Πως παρουσιάζονται οι νόσοι του στόματος στα παιδιά.

Οι πιο συχνές νόσοι του στόματος κατά την παιδική και την εφηβική ηλικία είναι η τερηδόνα και η ουλίτιδα, ενώ αρκετά συχνά εμφανίζονται καταστάσεις που ανησυχούν τους γονείς όπως είναι το τρίξιμο των δοντιών και η μελανή χρωστική.

Τερηδόνα

Η τερηδόνα προκαλεί την προοδευτική καταστροφή των δοντιών και αποτελεί τη συχνότερη μολυσματική νόσο των παιδιών στον κόσμο. Η τερηδόνα ΔΕΝ είναι κληρονομική νόσος. Τα μικρόβια που την προκαλούν μεταδίδονται στο παιδί μετά από την ανατολή των πρώτων νεογιλών δοντιών του. Η μετάδοση των μικροβίων γίνεται από άτομα του οικογενειακού του περιβάλλοντος και ιδιαίτερα από τη μητέρα, η οποία έχει συχνότερη επαφή μαζί του.
Τα μικρόβια αυτά για να προκαλέσουν τερηδόνα χρειάζονται την παρουσία στο στόμα υδατανθράκων και κυρίως ζάχαρης. Η πιο γρήγορη και εκτεταμένη καταστροφή των νεογιλών δοντιών από τερηδόνα παρουσιάζεται σε παιδιά που χρησιμοποιούν μπιμπερό με γάλα ή άλλα γλυκά ροφήματα κυρίως κατά τη διάρκεια του νυκτερινού ύπνου. Τα παιδικά δοντάκια είναι πιο μικρά και η αδαμαντίνη (σμάλτο) πιο λεπτή. Τα οξέα πολύ πιο γρήγορα διαλύουν το δόντι και για αυτό όταν οι γονείς ανακαλύπτουν τις τρυπούλες στα δόντια είναι αργά, γιατί συνήθως το παιδί πονάει. Η αντιμετώπιση των βλαβών από τον Παιδοδοντίατρο πρέπει να γίνεται το συντομότερο δυνατό, γιατί η εξέλιξη της νόσου μπορεί να οδηγήσει σε πρόωρη απώλεια των νεογιλών δοντιών.

Τερηδόνα Bρεφικής και Nηπιακής Hλικίας (ΤΕ.Β.Ν.Η. –  ECC: Εarly Childhood Caries) ή Τερηδόνα θηλασμού

Η τερηδόνα βρεφικής και νηπιακής ηλικίας (παλαιότερα ως τερηδόνα θηλασμού) εμφανίζεται σε παιδιά μικρής ηλικίας κυρίως 2 έως 5 ετών, τα οποία έχουν τερηδονισμένα ένα η περισσότερα από τα νεογιλά τους δόντια. Είναι μία βαριά μορφή τερηδόνας για την οποία στα πολύ μικρά παιδάκια (από μηνών έως 2 ετών) έχει ενοχοποιηθεί ο παρατεταμένος θηλασμός κατά τη διάρκεια της νύχτας και μετά την ηλικία του ενός έτους, το τάισμα με το μπιμπερό ενώ το μωρό κοιμάται (ιδίως με προσθήκη ζάχαρης ή μελιού στο γάλα ή το τσάι), υπερβολική κατανάλωση χυμών με το μπιμπερό, καθώς και η χρήση πιπίλας βουτηγμένη σε ζάχαρη ή μέλι. Το τάισμα του μωρού σας με το μπιμπερό θα πρέπει λοιπόν να γίνεται όταν είναι όρθιο και ξύπνιο και να κοιμάται πάντα με καθαρά δόντια.

Ουλίτιδα

Η ουλίτιδα οφείλεται, όπως και η τερηδόνα, στη μικροβιακή πλάκα. Τα κυριότερα συμπτώματα είναι η ερυθρότητα (κοκκινίλα) και η διόγκωση (πρήξιμο) των ούλων. Επίσης κατά το βούρτσισμα τα ούλα αιμορραγούν.
Κατά την περίοδο της εφηβείας, που υπάρχουν έντονες ορμονικές μεταβολές, η βαρύτητα και συχνότητα της ουλίτιδας γίνονται πιο έντονες. Αποτελεί εξάλλου και μία ξεχωριστή κατηγορία που ονομάζεται ουλίτιδα ήβης. Οι ορμονικές μεταβολές σε συνδυασμό με το χαρακτήρα των εφήβων μπορεί να οδηγήσει σε έντονη ουλίτιδα.
Η πρόληψη γίνεται με σωστό βούρτσισμα, χρήση οδοντικού νήματος, καθώς και αντιμικροβιακών στοματικών διαλυμάτων τα οποία χορηγούνται μόνο μετά από σύσταση του Παιδοδοντίατρου.

Τρίξιμο δοντιών

Είναι μια κατάσταση συνήθης στα παιδιά μέχρι περίπου την ηλικία των 10-12 ετών. Η ψυχολογική πίεση του παιδιού είναι η αιτία του βρουξισμού (τριξίματος των δοντιών) και παρατηρείται συχνότερα στα μικρά παιδιά ηλικίας 4-5 ετών, ιδίως κατά τη διάρκεια του νυχτερινού ύπνου. Αν συνεχιστεί πέρα από την ηλικία των 12-13 ετών είναι δυνατόν να παρουσιαστούν αποτριβές στις μασητικές επιφάνειες των δοντιών, οπότε και θα πρέπει να αντιμετωπιστεί με την κατασκευή ενός νάρθηκα. Ο νάρθηκας είναι ένα ειδικό πλαστικό μασελάκι, που το παιδί το φοράει τη νύχτα και προστατεύει τα δόντια.

Μελανή χρωστική

Η μελανή χρωστική εμφανίζει τα δόντια με καφέ ή μαύρα στίγματα τα οποία σε περιοχές που δεν βουρτσίζονται σωστά μπορεί να εμφανίζονται ως φαρδιές λωρίδες ή να καλύπτουν και όλη την επιφάνεια του δοντιού. Συχνά αποτελεί αισθητικό πρόβλημα και αιτία επίσκεψης στο οδοντιατρείο. Συνήθως εμφανίζεται αρκετά σύντομα μετά την αφαίρεση της, η οποία γίνεται αρκετά δύσκολα. Έχει συσχετισθεί με χαμηλό τερηδονικό κίνδυνο στα παιδιά και η πιο πιθανή αιτία είναι ότι τα χρωμογόνα μικρόβια τα οποία βρίσκονται στην μικροβιακή πλάκα σε εκείνα τα σημεία έχουν μεγάλη περιεκτικότητα σε ασβέστιο, φώσφορο και σίδηρο. Ο μόνος σίγουρος τρόπος για να περιορίσετε την εμφάνιση της μελανής χρωστικής στα δόντια του παιδιού σας είναι το σωστό βούρτσισμα και οι τακτικές επισκέψεις στον Παιδοδοντίατρο.

Πηγή: Ελληνική Παιδοδοντική Εταιρεία