Νομίζω ότι τα δόντια του παιδιού μου είναι λίγο στραβά. Τι να κάνω;

Κατά την περίοδο της νεογιλής και μικτής οδοντοφυΐας, πολλά προβλήματα μπορούν να επηρεάσουν τη σωστή ανατολή, την διευθέτηση και τη σύγκλειση των δοντιών (τρόπος που κλείνουν μεταξύ τους).

Οι πιο συχνοί αιτιολογικοί παράγοντες είναι η κληρονομικότητα, οι στοματικές συνήθειες  (κυρίως ο θηλασμός του δακτύλου και η παρατεταμένη χρήση πιπίλας) και η πρόωρη απώλεια δοντιών.

Ιδιαίτερη προσοχή χρειάζεται σε περιπτώσεις πρόωρης απώλειας νεογιλών δοντιών όπου απαιτείται συνήθως διατήρηση ή επανάκτηση χώρου, ώστε να μην επηρεαστεί η ανατολή των μόνιμων δοντιών.

Ο Παιδοδοντίατρος είναι αυτός που θα εξετάσει το παιδί και ανάλογα με την ηλικία και τις ανάγκες του θα προχωρήσει στη σωστή διάγνωση και αντιμετώπιση τυχόν ορθοδοντικών προβλημάτων. Σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να γίνει και παραπομπή σε ορθοδοντικό.

Το παιδί μου μεγάλωσε αλλά χρησιμοποιεί ακόμα πιπίλα. Θα έχει πρόβλημα;

Η χρήση της πιπίλας πρέπει να σταματάει πριν την ηλικία των 4 ετών. Αν το πιπίλισμα της πιπίλας ή του δακτύλου σταματήσει στην ηλικία αυτή τότε η θέση των δοντιών ή των γνάθων θα διορθωθούν από μόνες τους με το χρόνο. Αν η συνήθεια αυτή παραταθεί μετά το 4ο έτος, όπως συμβαίνει με το θηλασμό του δακτύλου, τότε η επιδιόρθωσή τους είναι δύσκολη και χρειάζεται ορθοδοντική θεραπεία.

Αρκετές φορές η προσπάθεια αποφυγής της χρήσης της πιπίλας οδηγεί στο θηλασμό του δακτύλου το οποίο σαν υποκατάστατο της συνήθειας μπορεί να έχει σοβαρότερες συνέπειες για την ανάπτυξη των γνάθων. Η επιλογή της κατάλληλης πιπίλας μπορεί να μειώσει τυχόν προβλήματα στα δόντια και στις γνάθους του παιδιού.

Το παιδί μου θηλάζει συνέχεια το δάκτυλό του. Τι πρέπει να κάνω;

Πολλά μωρά και μικρά παιδιά θηλάζουν ένα ή περισσότερα δάκτυλα πριν ακόμη γεννηθούν. Η συνήθεια αυτή τους παρέχει ασφάλεια, τα ηρεμεί και πολλές φορές τα βοηθάει να αποκοιμηθούν. Ωστόσο, μπορεί να επηρεαστεί η θέση των δοντιών ή/και η ανάπτυξη των γνάθων όταν η συνήθεια γίνεται με μεγάλη ένταση και για παρατεταμένα χρονικά διαστήματα.

Ο έντονος, συχνός (κατά τη διάρκεια του εικοσιτετραώρου) και παρατεταμένος χρονικά θηλασμός μπορεί να προκαλέσει προβλήματα:

• στα δόντια του παιδιού: αυξημένη οριζόντια πρόταξη, «πεταχτά δόντια»
• στα οστά των γνάθων: προεξέχουσα ή/και στενή άνω γνάθος
• στη θέση της γλώσσας: η τοποθέτηση της γλώσσας ανάμεσα στα δόντια της άνω και κάτω γνάθου έχει σαν αποτέλεσμα όταν το παιδί κλείνει το στόμα του να υπάρχει «κενό» μεταξύ των δοντιών (χασμοδοντία).

Υπάρχουν ορισμένοι απλοί τρόποι με τους οποίους οι γονείς και οι ενήλικες του περιβάλλοντος του παιδιού μπορούν να βοηθήσουν το παιδί να διακόψει τη συνήθεια:

• Συζητώντας με το παιδί με υπομονή και κατανόηση, χωρίς να χρησιμοποιούν υποτιμητικά λόγια και χωρίς να το φοβίζουν για πιθανές συνέπειες.
• Αναπληρώνοντας το αίσθημα ασφάλειας που προσφέρει ο θηλασμός με περισσότερη φροντίδα, χρόνο και προσοχή από μέρους τους προς το παιδί.
• Χρησιμοποιώντας ένα ημερολόγιο καταγραφής των προσπαθειών του παιδιού. Στο τέλος του μήνα το παιδί ανταμείβεται για  την προσπάθεια με κάτι που επιθυμεί έντονα, πχ ένα παιχνίδι.

Αν το παιδί εξακολουθεί να θηλάζει το δάκτυλο μετά τα 5 χρόνια και υπάρχει κάποιο πρόβλημα στα δόντια ή στις γνάθους, ο Παιδοδοντίατρος μπορεί να εξηγήσει στο παιδί γιατί δεν πρέπει να θηλάζει το δάκτυλό του και να το ενθαρρύνει να σταματήσει. Σε ορισμένες περιπτώσεις ο Παιδοδοντίατρος χρειάζεται να κατασκευάσει ένα ειδικό ορθοδοντικό μηχάνημα το οποίο θα βοηθήσει το παιδί να διακόψει τη συνήθεια.

Η χρήση της πιπίλας είναι προτιμότερη από τον θηλασμό του δακτύλου, διότι η συνήθεια αυτή σταματά ευκολότερα. Τα περισσότερα παιδιά σταματούν μόνα τους το θηλασμό του δακτύλου ή της πιπίλας μετά την ηλικία των τεσσάρων χρόνων, οπότε η θέση των δοντιών ή των γνάθων θα διορθωθούν από μόνες τους με το χρόνο.

Πηγή: Ελληνική Παιδοδοντική Εταιρεία